Onderwijs- en internetgoeroe Elliott Masie beschreef online learning in 1997 als: ‘Het gebruik van netwerktechnologie voor het ontwerpen, distribueren, selecteren, administreren en verspreiden van onderwijs’. Jay Cross, een pionier op het gebied van internet en leren, gebruikte een jaar later voor het eerst de term E-learning. Hij ging daarbij door op de definitie van Masie. De ‘E’ die hij toevoegde aan leren stond voor hem voor de noodzaak om onderwijs te herdefiniëren. Dit gezien de snelle en globale veranderingen waar bedrijven mee te maken kregen. Vooral in die tijd werd E-learning meer als een vorm gezien voor bedrijfsopleidingen, en als minder geschikt voor het reguliere onderwijs.
Nieuwe definitie
In de jaren daarna werd de term anders en steeds breder omschreven. In het recent verschenen International Handbook of E-Learning (2015) wordt een nieuwe definitie gegeven. Deze definitie werd bepaald naar aanleiding van een grootschalig onderzoek naar definities, en de inzet van E-learning. Volgens Sangrà (e.a.). is E-learning:
- een aanpak voor onderwijs en leren;
- alle elementen van het onderwijsproces vormen een onderdeel;
- e-learning is gebaseerd op het gebruik van elektronische media en apparaten;
- een instrument om de toegang tot training/leren, communicatie en interactie te verbeteren;
- een manier van aanpassingen om leren op nieuwe manieren te kunnen begrijpen en ontwikkelen.
Mondvol
Het is een hele mondvol geworden. Het is duidelijk dat E-learning tegenwoordig breder gezien wordt dan alleen de inzet van ict voor afstandsonderwijs, of enkel bedoeld voor bedrijfsopleidingen. In bovenstaande definitie is het belangrijk dat er integraal naar het leren gekeken wordt (denk ook aan het curriculair spinnenweb van Van den Akker), dat E-learning een didactische functie heeft, en dat het ook tot nieuwe vormen van leren en onderwijs leidt.